FATI - Mihal Grameno

Prej mëmës më ke mërguar,

Fat’ i zi edhe mallkuar,

Në vënt t’huaj që të rronj,

Mëmëdhen’ ta dëshëronj.

Nga të dashurit më ndave,

Shpirtin zemrënë m’i dave,

Se të vogël më ke ngritur

Prej vëndit që kisha lindur.

Nga do kthehem e vërtitem

Me të huaj vetëm piqem

Njeri s’vjen të më pushtonjë,

E zëmrën të m’a gëzojnë.

Kur kujtonj o Mëmëdhenë,

Lotet çurkë mua më venë.

Duar ngre, mi qell vështronj,

Edhe fatin e mallkonj.

Miq të dashur më dëgjoni

Mëmëdhenë mos e mërgoni,

Që të rroni të gëzuar!

E kurr të deshëruar!

Ajy që mërgimin mori

E mallëkon atë q’e nxori,

Sa ronjë u xvaroftë

Në skëter’ u përvloftë!